Սարի պես աղջիկ եմ, տեղը տեղին, տնական, ինչ գործ ասես ձեռիցս գալիս ա։ Ինչ ասեք ու ուզեք կարում եմ անեմ։ Գյուղում եմ ծնվել մեծացել, այսինքն կարելի ա ասել, որ հալալ կաթնակեր աղջիկ եմ։ Ամեն ինչ էլ մամաս սովորացրել ա, թե ճաշ սարքել, թե լվացք անել, թե տուն մաքրել։ Նույնիսկ մեր հարևաններն են ամեն օր իմ անունը տալով ման գալիս, քանի որ իրենց կոֆե դնողը ես եմ։
Ասում են, գոնե մի հատ տղա ունենայինք, քեզ հարս բերեյինք։ Կամ տղա չունեն, կամ էլ արդեն ամուսնացրել են, ես էլ սենց մենակ մնացել եմ։ Դե մեր գյեւղը փոքր ա, ու շատ մարդ չկա, որ ես կարողանամ ընտրություն կատարել։ Դրա համար էլ մտածեցի, որ կարելիա էս տարբերակը փերձել։ Չգիտեմ էլ ինչ գրեմ, չեմ ուզում ինձ շատ գովամ, որ ինքնագովադ չդիտարկվի։
Ուղղակի կասեմ, որ հերս էլ մերս է
լ լավ մարդիկ են, փող էլ ունեն, ընենց որ հարսանիքն էլ խնդիր չի լինի, էլ չասեմ, որ տեղը տեղին, ամեն ինչով օժիտ կբերեմ։ Թող կասկածող չլինի։ Բայց նաև ասեմ, որ ես նրա սա նրա համար չեմ գրել, որ ինձ վարկաբեկեք, այլ դրա փոխարեն, եթե ծանոք ինչ-որ նորմալ տղա կա, ասեք իրար հետ շփվենք, ավելի լավ եթե ամուսնանք։ Համ էլ իրար բարեկամ կդառնանք ու հաստատ չեք փոշմանի։
