Համեստ ու յուրահատուկ․ այսպես է նկարագրում մայրը որդուն։ Դպրոցում լավ է սովորել, նպատակ ուներ Աշոտ պապի նման ատամնաբույժ դառնալ։
«Շատ լավ տրամադրությամբ էր գնացել բանակ։ Ջրականում էր ծառայում, դիպուկահար էր։ Լավ էր տրամադրված ծառայությանը»,-ասում է հայրը՝ Արտյոմ Մելիքսեթյանը։
Սեպտեմբերի 27-ին զանգել է ընտանիքի անդամներին, ասել, որ ամեն ինչ նորմալ է, հույս ու սիրտ է տվել ծնողներին, որ շատ չանհանգստանան։ Հայրը պատմում է, որ կռվի թեժ օրերին Աշոտը օրը երկու անգամ զանգում էր իրենց։
«Հոկտեմբերի 5-ին, թե 6-ին զանգեց, շատ անդրամադիր էր։ Երբ հետը խոսեցի, հասկացա, որ մի բան այն չէ։ Հարցրեցի՝ հո վիրավորում չի ստացել, ասաց՝ ամեն ինչ նորմալ է։ Ասացի՝ դիրք բարձրանալուց անպայման «կասկա», «ժիլետ» կհագնես։ Լացակումած ասաց՝ պապ, սաղ դիրքերը տվել ենք, բոլորը զոհվել են, երեք հոգով ենք մնացել, զորամասի նկուղում ենք։ Հետո զանգեց, ասաց, որ ՄՈԲ-ի տղաները եկել, իրենց տարել են»,-հիշում է հայրը։
Երբ խնդրել են փախչել, փրկել կյանքը, Աշոտը պատասխանել է, որ նման բան անել չի կարող։ Նա զոհվել է 2020 թվականի հոկտեմբերի 28-ին։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
