Հարազատ մորս չէի ուզում Ամանորին մենակ թողել ու որոշեցի նրան տանել իմ տուն․․․Հեչ չէի պատկերացնում, որ ամեն ինչ նմանձևով կստացվի։Դպրոցը ավարտելուց հետո ես գնացի քաղաք, ընդունվեցի համալսարան: Համալսարանն ավարտելուց հետո քաղաքում աշխատանք գտա: Մամաս ու պապաս գյուղում էին ապրում, ես էլ մենակ՝ քաղաքում: Մի օր ինձ վռազ կանչեցին գյուղ: Պապաս մա հա ցել էր: Մամաս մնաց մենակ: Ես սկսեցի շուտ-շուտ գնալ գյուղ,բայց հետո որոշեցի մամայիս տանեմ մոտս:
Նա մշտական խնամքի ու հոգատարության կարիք ուներ:Ինքն էլ չէր ուզում մենակ մնար ու շատ ուրախացավ, որ ասեցի պիտի ինձ հետ ապրի քաղաքում: Մամաս ու պապաս շատ լավ ամուսիններ էին, իրար շատ էին սիրում: Միշտ ապրել են գյուղում, խաղաղ, հանգիստ: Արդեն երկու շաբաթ կլինի մամաս իմ տաննա, գիտե՞ք ինչ երջանիկ եմ: Մամաս էլ իրան երջանիկ ա զգում: Անհամբեր սպասում ա,որ աշխատանքից տուն գամ ու իրար հետ ճաշենք: Ո՜նց եմ սիրում մամայիս եփած ճաշերի հոտը:
Նստում ենք իրար կողք ու իրարից չենք կշտանում:Գրկում եմ ու շոյում եմ մամայիս ճերմակ մազերը: Իմ կյանքն էլ ջեևմությամբ ու բարությամբ ա լցվել, աշխատանքից հետո շտապում եմ տուն, գիտեմ, որ ինձ սպասող կա: Իմ բնակարանը մամայիս ձեռքերի շնորհիվ օրեցօր ծաղկում է, ամենուր տիրում է հարմարավետություն ու հանգստությունը։ Ես հիմա շատ երջանիկ եմ մամայիս կողքին: Իմ սիրելի մայրիկ, ես այնքան եմ ուզում, որ դու ինձ հետ լինես երկար ժամանակ, ես գնահատում եմ ամեն օրը, երբ դու իմ կողքին ես:
