Իմ դեպքում էլ բացառություն չեղավ, չնայած, որ ես հուսյ ունեի, որ սիրելով կամուսնանամ: Բայց դե մեր սաղ գյուղն էլ տենցա ամուսնա նում գիտեի գլխիս գալիքը:Ու հենց տեց էլ ծնողներս ինձ ամուսնացրին ինձնից 19 տարի մեծ մարդու հետ: Մեր հարևանի բարեկամի տղեն էր:
Ռուսաստանում էր ապրել սաղ կյանք, եկել էր աղջիկ տաներ հետը: Ինքն էլ փողատեր էր, ընդեղ խանութ մանութ ուներ: Հերս դրա համ ար էլ համաձայնվեց, ասեցի խի ուրիշը վայելի էդ կյանքը, գնա դու վայելի, սեր բան սաղ սուտ ա: Փորձեցի ասեի, որ տարիքը շատ մեծա չեմ ուզում: Ասեցին դրանք սաղ սուտ բաներ ա: Ամուսնացանք գնացինք Ռուսաստան:
Ու հիմա արդեն 2 տարիա ամուսնացած ենք: Ու մի բան կասեմ, իմ բախտը երևի իրոք բերեց, որովհետև ամուսնուս սկսեցի սիրել, իր վերաբերմունքիի համար ու ինքը երբեք ցույց չի տալիս, որ ինձնից մեծ ա: Իմ սրտով անումա ամեն բան, նույնիսկ ոճին ա հետևում, որ երիտասարդ երևա:
Աստծուն եմ ծնորհակալ ու ծնողներիս, որ իմ համար ճիշտ ընտրություն արեցին: Ճիշտա միշտ չի, որ լավա լինում ամեն ինչ, բայց իմ բախտը բերեց:
