Էս մի շաբաթ կլինի խելքի չեմ գալիս, տեղս չեմ գտնում: Աղջիկս եկավ ասեց, որ ընկեր ունի ու ուզում ա բերի ծանոթացնի: Ուրախացա, ասեցի բեր ծանոթանանք: Հարցրեցի, ովա ինչացու ա, աղջիկս ասեց կգա կտեսնես: Ոչ մի բան չկասկածեցի: Պատրաստություն տեսա, սեղան գցեցի: Իրիկունը եկան: Բայց որ էդ տղուն տեսա, քիչ մնաց սիրտս կանգներ: Աղջիկս հնդիկի հետ էր եկել: Սառեցի, մնացի: Չգիտեի ինչ ասեի:
Աղջիկս ծանոթացրեց, անուն էլ իրա նման բե ջուռա անուն էր՝ Մանջհունատհա: Ինքն էլ սև, անդուր, վրայից էլ շան հոտ էր գալիս: Նայում էի դրան, նայում էի աղջկաս, սրտիցս ար ուն էր կաթում: Ո՞նց կարար իմ լուսի պես աղջիկը դրա նմանին սիրահարվեր: Մի կերպ ինձ հավաքեցի ու հրավիրեցի սեղանի մոտ: Բան չունեմ ասելու, քաղաքավարի էր իրան պահում,
սեղանից նորմալ օգտվում էր, աղջկաս հետ հարգանքով էր: Բայց որպես մայր, ես իրան չեմ ուզում տեսնեմ իմ աղջկա կողքին: Հիմա հանդիպում են, ամեն օր աղոթում եմ, խնդրում եմ Տիրոջը, որ աղջկաս հետ պահի էդ հնդիկի հետ ամուսնանալու քայլից: Ի՞նչ անեմ, չգիտեմ: Ամոթից տնից դուրս չեմ գալիս, մարդիկ ի՞նչ կասեն:
